مثل بالهای پرنده که توسط صیاد شکست دلم از آدم های زمانه شکست

«مثل بالهای پرنده که توسط صیاد شکست دلم از آدم های زمانه شکست».                                                   

دلم مانند آن پرنده بیگناه بال شکسته شکست.                                                  

جفای آدم های نامرد روزگار پر و بالم را بست.                                                   

با هر حیله و نیرنگ به من نزدیک شدند آدم های پست.                                          

دشنه ای در آستین داشتند زهر آگین که به قلبم فرو رفت.                                         

شکستند پر و بالم و پر پرواز از من گرفتند آدم های پست.                                        

به زخم های دلم نمک پاشیدند این جماعت دنیا پرست.                                        

به ظاهر دوست با خنجر از پشت زدند نانجیبان پست.                                        

دلم را شکستند و به یغما بردند اندوخته های دلم.                                           

امان از این مردم پست دنیا پرست امان از دلی که شکست.                                            

پر پرواز گرفتند از من مردمی نانجیب و پست

«کیارش داودزاده شاعر و نویسنده و پژوهشگر در زمینه های مختلف ادبی و فرهنگی و اجتماعی و حقوقی سروده ۱۴۰۰/۷/۱۰سحرگاهان»

کتاب