«مثل بالهای پرنده که توسط صیاد شکست دلم از آدم های زمانه شکست».
دلم مانند آن پرنده بیگناه بال شکسته شکست.
جفای آدم های نامرد روزگار پر و بالم را بست.
با هر حیله و نیرنگ به من نزدیک شدند آدم های پست.
دشنه ای در آستین داشتند زهر آگین که به قلبم فرو رفت.
شکستند پر و بالم و پر پرواز از من گرفتند آدم های پست.
به زخم های دلم نمک پاشیدند این جماعت دنیا پرست.
به ظاهر دوست با خنجر از پشت زدند نانجیبان پست.
دلم را شکستند و به یغما بردند اندوخته های دلم.
امان از این مردم پست دنیا پرست امان از دلی که شکست.
پر پرواز گرفتند از من مردمی نانجیب و پست
«کیارش داودزاده شاعر و نویسنده و پژوهشگر در زمینه های مختلف ادبی و فرهنگی و اجتماعی و حقوقی سروده ۱۴۰۰/۷/۱۰سحرگاهان»
اصل اساسی و مهم در اینه که بتونی با شجاعت تمام، تنهایی رو بپذیری و فردیت خودتو قبول کنی و با تنهایی روبرو بشی و باید بتونی به خودت ثابت کنی که حتی تنها و بدون رابطه هم میشه شاد و خوشحال بود.
تمام رشد و تکامل و استقلال و متکی به نفس بودن، در این جدایی و رویارویی شجاعانه با تنهایی، نهفته است. مثل کودکی که مادر با بیرحمی تمام، بند نافشو در هنگام تولد می‌بُره، ما هم باید این بند ناف روانی 《 نیاز به بودن دیگری 》 را از وجودمون پاره کنیم. بعد اونوقته که اگر با کسی هستی از روی نیاز نیست، بلکه از روی اشتیاقه و تازه اونوقته که توانایی عشق ورزیدنِ سالم رو پیدا میکنی.
تفاوت افسردگی در زن و مرد
زنان به خود سرزنشی گرایش دارند
و مردان به سرزنش اطرافیانشان.
زنان احساس غم، بی تفاوتی و بی ارزشی می کنند.
و مردان احساس خشم و تحریک پذیری دارند.
زنان حالت دلواپسی و ترس دارند
و مردان بدبین و گارد گرفته می شوند.
زنان از هر درگیری فاصله می گیرند
و مردان درگیری و کشمکش درست
می کنند.
زنان در این دوران دوست دارند درباره مسائلشان صحبت کنند در حالی که اکثر مردان صحبت درباره افسردگی شان را ضعف می دانند.
اکثر زنان در این دوران برای درمان خود به غذا، روابط دوستانه و روابط عاشقانه روی می آورند، در حالی که عموم مردان با تلویزیون، ورزش و رابطه فیزیکی سعی در فراموش کردن مسئله خود می کنند.
پیرمردی بهم گفت: پیر شی ولی نوبتی نشی!
گفتم: یعنی چی؟
گفت: یعنی وقتی دیگه قادر به انجام کارهات نیستی،بچه هات برا نگهداری ازت نوبت تعیین نکنندوباهم دعوا کنند
پیر نوبتی نشین الهی
روز جهانی سالمندان گرامی